Σαλονικιώτικα 2

Μια «ζωντανή» περιοχή της Θεσσαλονίκης είναι αυτή που εκτείνεται από τη Φράγκων και τη Βαλαωρίτου μέχρι και τα Δικαστήρια με κάτω όριο την οδό Πολυτεχνείου. Στη συνείδηση όλων των Θεσσαλονικέων έχει καθοριστεί ως ένας εξαιρετικά ενεργός πυρήνας της πόλης με κυρίαρχο τον εμπορικό χαρακτήρα. Η Συγγρού έχει ταυτιστεί με οδό βιοτεχνιών, ενώ στην πλευρά που συνορεύει με τη Δωδεκανήσου είναι έντονη η παρουσία συμβολαιογραφικών και δικηγορικών γραφείων. Ένα τόσο ζωντανό κύτταρο στην καρδιά της Θεσσαλονίκης αρχίζει σιγά-σιγά να δείχνει σημάδια μετάλλαξης, προσπαθώντας να επαναπροσδιοριστεί με νέες ιδιότητες στο κοινό της πόλης. Φιλοδοξεί, λοιπόν, να αποτελέσει νέο πόλο για τη νυχτερινή διασκέδασή του, ενώ ήδη προσφέρει αξιόλογες επιλογές και για μεσημεριανό φαγητό ή απογευματινό καφέ ως κατάληξη μιας κουραστικής μέρας.

 

Έτσι, εδώ και καιρό η «Παπαρούνα» προσφέρει gourmet επιλογές, το άρτι αφιχθέν «Μαμίσιο» είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση καλοδιακοσμημένου μαγειρείου, ενώ ουζερί, όπως η «Αγορά», ο «Μόλυβος» ή το «Φισκάρδο», έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στους γαστριμαργικούς κύκλους της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, η industrial διακόσμηση του νέου «Partisan» αποτελεί κιόλας αφορμή για ένα ποτό ή καφέ, που ίσως σε λίγο καιρό να δίνει και την ευκαιρία να νιώσει κανείς και τα vibes της τέχνης επισκεπτόμενος το υπόγειο, το οποίο θα φιλοξενεί εκθέσεις. Μπαρ, όπως το «Enola» έχουν το δικό τους ιδιαίτερο κοινό, ενώ σαφώς σε περισσότερους απευθύνονται μπυραρίες σαν το «Γκαμπρίνους». Ο νέος χώρος «.Es»  (προφέρεται Punto Es) θα ζωντανέψει την περιοχή δίπλα από το Δικαστικό Μέγαρο, φέρνοντας στο μυαλό των παλαιότερων εποχές, όπου πήγαιναν στην περιοχή, για να λικνιστούν στο μοδάτο «Νανι-Νανί»!! Φαίνεται, ότι η διασκέδαση είναι γραμμένη στο DNA του Έλληνα κι έτσι οι επιχειρηματίες αυτών των χώρων τολμούν στο χώρο της εστίασης και της νυχτερινής διασκέδασης, αποφασισμένοι να κερδίσουν στη μετωπική σύγκρουση με τη διεθνή οικονομική ύφεση.

 

Προσωπικά, με χαροποιεί η νέα εναλλακτική ταυτότητα της περιοχής. Αν μη τι άλλο, είναι ενδιαφέρον να μεταμορφώνεται η πανδαισία χρωμάτων και σχεδίων από τα υφάσματα των ρούχων και τα καταστήματα λευκών ειδών, οι μυρωδιές των μπαχαρικών και βοτάνων, η βοή των τραπεζών και των καταστημάτων σιδηρικών σε κράμα άρτου και θεάματος (στην ίδια περιοχή ανακαλύψτε της παραστάσεις που δίνει η «Ούγκα Κλάρα»). Ωστόσο, υπάρχει και η παγίδα αλλοίωσης του χαρακτήρα της περιοχής και το ενδεχόμενο αυτή να αποτελέσει «μόδα», που θα παρέλθει κάποτε. Τρανταχτό παράδειγμα προς αποφυγή είναι τα γειτονικά «Λαδάδικα», τα οποία  «καταδικάστηκαν». Η έλλειψη καλαισθησίας των Θεσσαλονικιών επιχειρηματιών  αλλοίωσε το γραφικό χαρακτήρα των κτιρίων της περιοχής. Έτσι, μπορεί  οι αποθήκες και οι οίκοι ανοχής να έδωσαν τη θέση τους σε πιο «αναβαθμισμένης χρήσης» καταστήματα εστίασης, αλλά με μεγάλο αντίτιμο μια τερατογένεση! Στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 ήταν ο απόλυτος προορισμός  βραδινής διασκέδασης. Λίγα χρόνια αργότερα όμως μετά επήλθε η μεγάλη παρακμή η κατακόρυφη παρακμή(όχι βέβαια στο σημείο που βρίσκονταν παλιότερα). Πολλά μπαράκια έκλεισαν το ένα μετά το άλλο, ενώ εκείνα που απέμειναν δε θύμιζαν σε τίποτα την αρχική τους κατάσταση. Σήμερα, λίγα καταστήματα άντεξαν στη φθορά του χρόνου, ενώ οι ταβέρνες και τα μπαρ υιοθέτησαν κομψότερη διακόσμηση, χωρίς αυτό να σημαίνει επαναφορά του γραφικού χαρακτήρα, που είχε αρχικά η περιοχή. Μένει, λοιπόν, να ευχηθούμε ομαλή εξέλιξη στη νέα γειτονιά, για να χαιρόμαστε για πολλές ακόμα γενιές κάθε ζωντανή πλευρά της…