Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Θεάματα και θάματα!! 1


Με αφορμή την προβολή της ταινίας του Γούντι Άλεν «Matchpoint» σήμερα το βράδυ από τον ΑΝΤ1, μπήκα στον πειρασμό να σχολιάσω την νέα ταινία του «Vicky, Cristina, Barcelona»,  η οποία προβάλλεται εδώ και λίγο καιρό στους κινηματογράφους της πόλης μας. Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από δύο όμορφες Αμερικανίδες, τη Βίκυ και τη Κριστίνα, που περνούν το καλοκαίρι τους στη  Βαρκελώνη. Διαμετρικά αντίθετοι χαρακτήρες, η πρώτη σοβαρή στα πρόθυρα του γάμου και η δεύτερη σεξουαλικά απελευθερωμένη, φαίνεται να μην έχουν τίποτα κοινό. Τότε εισβάλλει στη ζωή τους ο γοητευτικός Ισπανός ζωγράφος Χουάν Αντόνιο, για να τις αναστατώσει όντας όμως ακόμη στενά δεμένος με την πρώην σύζυγό του.

 

Ο ιδιοφυής Γούντι σκηνοθετεί με απλότητα  αυτήν την ταινία προσφέροντας άφθονες στιγμές εκλεπτυσμένου χιούμορ συνδυάζοντας το ερωτικό, το κωμικό και το δραματικό στοιχείο σε σωστές αναλογίες. Επιπλέον, οι ερμηνείες ενός τόσο «δυνατού» καστ ενισχύουν το αποτέλεσμα. Ωστόσο, το τελικό αποτέλεσμα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του θεατή, που περιμένει από το συγκεκριμένο σκηνοθέτη να ξεπεράσει την προηγούμενη φιλμογραφία του. Επαναλαμβανόμενα μοτίβα, ίσως σε μερικά σημεία κουραστικοί ρυθμοί και χλιαρό τέλος δεν είναι στοιχεία που θα περιέγραφαν το Γούντι Άλεν. Κι όμως, έτσι συμβαίνει στην περίπτωση της συγκεκριμένης ταινίας. Οι ωραίες παρουσίες των ηθοποιών, οι ζεστές αποχρώσεις του ισπανικού τοπίου, όπως απεικονίζεται μέσα από την ταινία, ευαρεστούν, αλλά δεν «γεμίζουν» τον απαιτητικό θεατή. Με μεγάλη μου έκπληξη, θα περίμενα η ταινία να αναδεικνύει τη μαγεία και τη ζεστασιά της καταλανικής πρωτεύουσας, αλλά αντίθετα,  δεν εμφανίζονται παρά ψήγματα του «αέρα» της. Ευτυχώς, προβάλλεται κάπως περισσότερο η επαρχία και τα πλάνα παραπέμπουν στο καυτά ισπανικά καλοκαίρια. Αξίζει, λοιπόν, να δούμε την ταινία; Ίσως, αν θέλουμε να περάσουμε ευχάριστα την ώρα μας, αλλά έχοντας υπόψη να κρατήσουμε χαμηλά τις υπερβολικές μας λόγω Γούντι Άλεν προσδοκίες. Οι τελευταίες σε συνδυασμό με την άριστη προώθηση της ταινίας (διαφήμιση, θετικές κριτικές επαγγελματιών κλπ.) προκάλεσαν κοσμοσυρροή και αποπροσανατόλισαν τον κόσμο από την πιο πεζή τελικά πραγματικότητα, η οποία υπαγορεύει τη σαφή ανωτερότητα του «Matchpoint»… 

2 σχόλια:

ΝΙΚΟΣ 20 Οκτωβρίου 2008 στις 1:01 π.μ.  

Αγαπητέ φίλε, έχω εντελώς διαφορετική άποψη για την ταινία. Πιστεύω πως είναι εξ ίσου αριστουργηματική με το Match point, που προανέφερες. Ο Woody υπηρετεί μέσα από την κωμωδία, τη φορά αυτή, το μόνιμο προβληματισμό που διατρέχει όλο το έργο του. Δηλαδή το δίπολο Έρωτας-Θάνατος. Φιλικά

Jparalias ή απλά...Γιάννης 20 Οκτωβρίου 2008 στις 8:18 μ.μ.  

Αγαπητέ Νίκο, η άποψή σου είναι απόλυτα σεβαστή. Απλά, να σου τονίσω, ότι την ίδια απογοήτευση με εμένα είχαν και οι υπόλοιποι θεατές, τουλάχιστον τη μέρα που παρακολούθησα την ταινία στο "Ολύμπιον"...

  © Blogger template 'Perfection' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP