ΤΕΛΕΙΟ!!

 
Δείτε και σεις τι υπέροχο βίντεο μου έστειλε η καλή μου φίλη, η Χρύσα για καληνύχτα!!

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ "ΠΑΡΑΛΙΑΚΑ"!!!

1 ΧΡΟΝΟΣ "ΠΑΡΑΛΙΑΚΑ"

Ο χρόνος περνά γρήγορα, πολλές, μάλιστα, φορές γρηγορότερα απ'ό,τι μπορούμε να αντιληφθούμε! Έτσι συνέβη και μ'αυτό το μπλογκ. Ακριβώς πριν ένα χρόνο ξεκίνησαν δειλά - δειλά την πορεία τους τα "Παραλιακά". Χωρίς συγκεκριμένη θεματολογία ή σχεδιασμό, κάναμε μια λακωνική δήλωση έναρξης λειτουργίας, χωρίς να καλοσκεφτούμε τη συνέχεια! Η βασική ιδέα ήταν το μπλογκ αυτό να περιλαμβάνει σχόλια και σκέψεις  του γράφοντα, αλλά και κάποια θέματα ή προτάσεις, που θα εστίαζαν στον τόπο διαμονής, δηλαδή στη Θεσσαλονίκη.

Η ανταπόκρισή σας ήταν συγκινητική! Αγκαλιάσατε την προσπάθεια τόσο θερμά, που νιώθω , ότι κατάφερα τουλάχιστον έναν από τους στόχους μου, που ήταν να γράφω τις αναρτήσεις αισθανόμενος, ότι απευθύνομαι σε έναν "κολλητό" ή μια φίλη, ώστε να επέλθει μια ουσιαστική αμφίδρομη σχέση επικοινωνίας και να είναι τα "Παραλιακά" ένα πολυσυλλεκτικό και χρήσιμο ιστολόγιο. Το αν τελικά επιτευχθεί κάτι τέτοιο, θα το δείξει ο χρόνος, αν και νομίζω, ότι βαδίζουμε προς τη σωστή κατεύθυνση! Η συμμετοχή σας μέσω των σχολίων στις αναρτήσεις ή το παρόν που δίνετε μέσω του πλαισίου συζητήσεων ("Κουβεντούλα") και των messengers είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη λειτουργία και τη βελτίωση της ύλης των "παραλιακών". Μην ξεχνάτε, ότι περιμένω τις προτάσεις σας, με ειλικρινή διάθεση προσαρμογής στις ανάγκες των αναγνωστών, διατηρώντας, ωστόσο, πάντα το ύφος γραφής μου και την παράλληλη έκφραση των προσωπικών απόψεων και προτάσεων με τεκμηριωμένο τρόπο, ώστε ν' αποτελούν βάσεις σοβαρών, αλλά και πιο εύθυμων συζητήσεων. Το σημαντικότερο στοιχείο επιτυχίας των "Παραλιακών" είναι να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή ισορροπία ανάμεσα στους προβληματισμούς, τις βαθυστόχαστες σκέψεις, το χιούμορ και την παροχή ουδέτερων μεν, χρήσιμων δε πληροφοριών για τη ζωή στην πόλη. Αυτό απαιτεί τη δική σας συνεχή βοήθεια, για να αφουγκραστούμε σωστά τις προσδοκίες σας.

Στη διάρκεια λειτουργίας αυτού του χρόνου έγιναν λάθη. Αρχικά, απλά διάβαζα τα σχόλιά σας χωρίς να απαντώ. Το αντιλήφθηκα ξαφνικά και έκτοτε σας απαντώ πάντα καλοπροαίρετα και ειλικρινά. Ζητώ επίσης συγνώμη από ένα φίλο, που μου είχε απομείνει ένα βραβείο "proximidade" νομίζω και δεν κατάλαβα, πώς λειτουργούσε, οπότε δεν έκανα τις απαιτούμενες ενέργειες να το δώσω σε άλλους μπλόγκερς και να βάλω τον αντίστοιχο κώδικα στη σελίδα μου με τα ανάλογα ευχαριστήρια. Του δίνω τη διαβεβαίωση, ότι δεν το έκανα σκόπιμα και φυσικά δε θα επαναληφθεί στο μέλλον για ανάλογες περιπτώσεις!

Είπα "μέλλον"; Άραγε τι πρέπει να περιμένετε από τα "Παραλιακά"; Θα προσπαθήσω άμεσα να ανανεώνω τακτικότερα την ύλη και να κάνω όσο το δυνατόν πιο ενδιαφέρουσες αναρτήσεις, ακόμη κι αν στοχεύουν απλά στη χαλάρωση όλων των αναγνωστών! Αυξάνονται στο διπλάσιο οι ώρες της ζωντανής μας επικοινωνίας, για να τα λέμε καλύτερα και συχνότερα! Ήδη μελετάται η αλλαγή της παρουσίασης του μπλογκ με την υιοθέτηση πιθανότατα τρίστηλου προτύπου και την ορθότερη ομαδοποίηση άρθρων, πληροφοριών,  widgets, για  μια πιο ευχάριστη και εύκολη περιήγηση. Τέλος, κάποιες αναρτήσεις θα υποστηρίζονται από πλουσιότερο φωτογραφικό υλικό, αν αυτό απαιτείται, π.χ. στην περίπτωση παρουσίασης καταστημάτων η προϊόντων. Με τη ευκαιρία, θα ήθελα να τονίσω, ότι "δεν τα παίρνουμε ποτέ" από καμία επιχείρηση κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μέγιστη δυνατή αντικειμενικότητα στους σχολιασμούς μας. Τρανή απόδειξη είναι η παντελής άγνοια των επιχειρηματιών για την παρουσίασή τους εδώ! Τα "Παραλιακά" θα μείνουν ΠΑΝΤΑ έξω από τη λογική των διαφημίσεων, γιατί αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη φιλοσοφία και το μεράκι του δημιουργού τους. Με μοναδικό εμπόδιο τυχόν τεχνικούς περιορισμούς και φυσικά της εκάστοτε περιόδους έλλειψης χρόνου ή απλά κακής διάθεσης (άνθρωποι είμαστε!) σας εγγυώμαι, πρώτα ο Θεός, ότι θα τα λέμε...Παραλιακά για πολλά χρόνια!! 

ΚΑΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΙ ΕΔΩ...

Τα "Παραλιακά Πριβέ" βγαίνουν από το τέλμα τους! Το ξεχασμένο σχέδιο για τη δημιουργία αυτού του μπλογκ μπαίνει σε εφαρμογή! Θα παρατηρήσατε ήδη κάποιες μικροεπεμβάσεις στο ιστολόγιο! Αυτή είναι μόνο η αρχή! Υπολογίζουμε να είμαστε κοντά σας γύρω στις αρχές Οκτωβρίου και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, ώστε κι αυτό το ιστολόγιο να αγαπηθεί το ίδιο όσο και τα "Παραλιακά" . Μελετάμε ήδη την αλλαγή της δομής κι εκεί με τρίστηλη παρουσίαση και καλύτερο τρόπο οργάνωσης ετικετών, ώστε να διαβάζετε την ύλη με τη μέγιστη δυνατή άνεση!! Επειδή, οι τεχνικές - προγραμματιστικές γνώσεις μας είναι περιορισμένες, θα παρακαλούσα τους γνώστες να μας βοηθήσουν!

Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι! Καλωσορίσατε στα ιδιωτικά σας "Παραλιακά"!!

ΠΡΟΧΕΙΡΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 4

Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΑΙΑ...

Είναι πραγματικά καταπληκτικό πόσες πολλές ανθρώπινες ιστορίες μπορούν να διαδραματίζονται γύρω μας και σε κάποιες περιπτώσεις να τις παρακολουθούμε ως διακριτικοί, σιωπηλοί θεατές. Ζώντας σε μια πολυκατοικία είμαστε ήδη μέλη μιας μικρής κοινωνίας με όλα τα στοιχεία και τους δεσμούς που τη συνθέτουν. Οι σύγχρονοι ρυθμοί, βέβαια, μας απομάκρυναν από την αυστηρή έννοια του όρου "κοινωνικά όντα" και μας έκαναν να είμαστε πιο καχύποπτοι και πιο κλεισμένοι στους εαυτούς μας αφήνοντας συχνά την ομορφιά του μοιράσματος μιας στιγμής με τους άλλους να μας προσπερνά.

Σκεπτόμενος τα παραπάνω, χάρηκα πραγματικά, όταν διαπίστωσα, ότι σε μικρότερα μέρη η κοινωνική αυτή άρνηση δε διέβρωσε τους ανθρώπους στο βαθμό που συμβαίνει σε μία μεγαλούπολη, όπως η Θεσσαλονίκη. Λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, στην Περαία, όλα μοιάζουν διαφορετικά, πιο αυθεντικά. Εκεί ο χαιρετισμός ακούγεται πιο συχνά από τη γνωστή ελληνική βρισιά και οι εκφράσεις του προσώπου και τα νεύματα μεταδίδουν αδιάκοπα μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση. Σε έκταση μικρότερη από ένα οικοδομικό τετράγωνο η ζωή αποβαίνει πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ'ό,τι θα περίμενε κανείς. Σκιαγραφώ ενδεικτικά μερικά πρόσωπα και καταστάσεις, για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ! Η Ελαΐς είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα, που παραθερίζει κάθε καλοκαίρι εδώ. Μόνο που ο χρόνος την καταβάλλει, όπως όλους μας και κάθε χρόνο μειώνει το διάστημα της παραμονής της. Προστρέχει στη βοήθεια του γιου και του γαμπρού της για το καθάρισμα του σπιτιού, ενώ απολαμβάνει την παρέα τους μαζί με την κόρη και τα εγγόνια της, που αναμένει ως μάννα εξ ουρανού! Ήταν ευγενική, τώρα πιο δύστροπη, αλλά δικαιολογημένη λόγω γηρατειών. Στην ίδια οικοδομή, στο δεύτερο όροφο οι εποχές των τρελών πάρτυ πέρασαν για την Αθηναία, που έρχεται τα καλοκαίρια εδώ. Η συνοδεία των αγοριών αντικαταστάθηκε από τη μητέρα της, ενώ η ίδια έγινε λιγότερο ομιλητική, όπως εξάλλου και η Μαρία του πρώτου για τους ίδιους λόγους. Εκείνη, αντιμετωπίζει πιο δυναμικά τη μοναξιά της με μπάνια σε διάφορες παραλίες, ατέλειωτες τηλεφωνικές συνδιαλέξεις και την παρέα του αδελφού της. Τίποτα δε θυμίζει τα καλοκαίρια με τα κεράκια στο μπαλκόνι και τα τραβήγματα της κουρτίνας για τις προσωπικές στιγμές με τον άντρα από την Ημαθία. Ωστόσο, διατηρεί ένα άψογο σώμα, που την αναδεικνύει. Στον τρίτο όροφο εδρεύει ο κύριος Γιάννης. Όλα τα ενημερωτικά δίκτυα, συμπεριλαμβανομένου και του CNN, ωχριούν απέναντί του! Συνταξιούχος πια, ανακάλυψε, ότι η αγαπημένη του απασχόληση είναι τα κοινωνικά σχόλια, κοινώς κουτσομπολιό! Το μακρύ μπαλκόνι του είναι σωστό παρατηρητήριο, στο οποίο μετακινείται συχνά πυκνά σκύβοντας περιστασιακά το κεφάλι για καλύτερη οπτική γωνία! Θα σε χαιρετίσει απαραιτήτως!! Πρώτον, διότι έτσι θα αρχίσει μια ατέλειωτη συζήτηση μαζί σου και δεύτερον θα ανταλλάξει χρήσιμες πληροφορίες προς την κατεύθυνση της σφαιρικής ενημέρωσης! Καπνίζει ασύστολα, φοράει γυαλιά, ενώ τα καυτά καλοκαιρινά μεσημέρια μπορεί να θεαθεί φορώντας απλώς ένα εσώρουχο (στο μπαλκόνι του, εννοείται)!! Συμπαθητική φιγούρα, αν και μπορεί να σε κουράσει με την επιμονή του να τα μάθει όλα για όλους!! Στη διπλανή οικοδομή τα πράγματα είναι λίγο πιο πικάντικα! Η χιλιοτραγουδισμένη από τον αείμνηστο Καζαντζίδη Ζιγκουάλα είναι εδώ! Ναι, αυτό είναι το όνομα της μελαχρινής και νταρντάνας Ελληνίδας μετανάστριας από τη Γερμανία, που έρχεται ανελλιπώς κάθε καλοκαίρι με τους τρεις γιους και ως πέρσυ με το Γερμανό άντρα της. Φέτος, ο τελευταίος απουσίαζε, όμως η Ζιγκουάλα δεν πτοήθηκε! Το ειδύλλιο με το νεαρό Γεωργιανό που μέχρι πρότινος τα βράδια κοιμόταν μέσα στο αυτοκίνητό του και τη μέρα το επισκεύαζε, δεν άργησε να αναπτυχθεί! Η ζωή τους έγινε κοινή, στην παραλία, στο βραδινό ποτό ή τσιγάρο στο παγκάκι του πεζοδρόμου, στο σπίτι της Ζιγκουάλας με την πλήρη αποδοχή της κατάστασης από τους γιους της. Αντίθετα, η φίλη της με το σκύλο δυσανασχετεί περισσότερο, πρώτον διότι έχασε την αποκλειστικότητα της φίλης της και δεύτερον δεν κατάφερε η ίδια να κερδίσει την προτίμηση του Γεωργιανού! Εδώ που τα λέμε, αντικειμενικά είναι υποδεέστερη σε εμφάνιση, αλλά δεν προσφέρει και το ενδεχόμενο διαβατήριο για μια ζωή στην εξελιγμένη Γερμανία. Έχασε, λοιπόν, στα σημεία. Πιο τυχερή στάθηκε η "κυρία με τας καμελίας", όπως την αποκαλώ εγώ! Πάντα ντυμένη στην τρίχα και μακιγιαρισμένη, ξεχωρίζει αμέσως στην περιοχή! Το μαλλί της είναι μονίμως χτενισμένο ακόμη και στη θάλασσα, σα να έχει το κομμωτήριο στο σπίτι της! Είναι ιδιαίτερα κοινωνική και θα σε χαιρετίσει οπωσδήποτε, ιδίως αν έχεις και "λεφτά" αισθήματα! Ο Γερμανός που παντρεύτηκε, φιλικός και πάντα απλά ντυμένος, με σορτσάκι και ριγέ μπλούζα, κάνει όλες τις δουλειές και πηγαινοέρχεται με τα ψώνια καθημερινά. Αφήνει την κυρία του ακριβώς μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας και την πηγαίνει συχνά-πυκνά ταβερνούλα! Υπάρχουν, ωστόσο και στιγμές, που επαναλαμβανόμενες με μεγάλη ευλάβεια ενέργειες δίνουν τη δικιά τους ευχάριστη πινελιά στο μέρος. Τα "κορίτσια", όπως αυτοαποκαλούνται, είναι μια παρέα από τρεις σχεδόν ογδοντάχρονες. Αρχηγός δεν είναι...η Αργυρώ, όπως λέει το άσμα, αλλά η καπάτσα Φρόσω, της οποίας το βλέμμα της ακτινοβολεί τη διαύγεια του πνεύματός της. Η Παναγιώτα, χωρίς ίχνος επιτήδευσης, επιμένει να μιλάει στην ποντιακή διάλεκτο, κατάλοιπο μάλλον της ζωής της στη Ρωσία. Το τρίτο "κορίτσι" είναι σαφώς νεώτερο, αλλά ενσωματώνεται άψογα στην παρέα! Κατεβαίνουν μαζί για μπάνιο πάντα στις έξη παρά τέταρτο ακριβώς και κάνουν ατέλειωτες κουβέντες επί παντός επιστητού στο νερό για σαράντα πέντε λεπτά επίσης ακριβώς! Η συνέχεια δίνεται στο παγκάκι και διαρκεί όσο το στέγνωμα. Η Φρόσω αποζητάει τα κοπλιμέντα και θέλει πάντα να έχει το πρόσταγμα της...απόβασης στην ξηρά! Απόγευμα. Η παραλία γεμίζει και η καμπάνα της εκκλησίας ακούγεται στις... επτά και πέντε (...γιατί όχι επτά; Μάλλον λόγω λάθους ρύθμισης)! Στις επτάμιση κάνει θεαματική εμφάνιση ο υπερμεγέθης κύριος Μιχάλης. Με βροντερή φωνή αλά Σαπφώ Νοταρά και στενό, μικρό, μαύρο μαγιό, ίδιο επί πολλά συναπτά έτη και πλέον δυσανάλογο του μεγέθους του βυθίζεται στο νερό και παραμένει για μισή ώρα. Είναι πιθανό τα παιδιά στην ακτή να θελήσουν να παίξουν μαζί του ή μόνο να τον...καβαλήσουν, πράγμα που συνήθως εκείνος αποδέχεται! Η παραλία δε διαθέτει τη γκλαμουριά ή τα ρεζερβέ της Μυκόνου, ωστόσο θα βρεις πάντα τις ίδιες ομπρέλες καρφωμένες στην ίδια θέση στην αμμουδιά. Σα να υπάρχει ένας σιωπηλός κώδικας οριοθέτησης, που σου επιτρέπει να εντοπίσεις εύκολα τα άτομα που σε ενδιαφέρουν και γιατί όχι, ίσως και να γνωριστείς μαζί τους. Εξάλλου, πιθανότατα ένα χαμόγελο ή ένα "γεια" θα στο "ρίξουν"! Πριν καλά-καλά νυχτώσει, κατά τις οκτώ, ο πεζόδρομος γεμίζει ζευγάρια και οικογένειες, που κάνουν τη βόλτα τους. Στην ακτή μείναμε λίγοι και καλοί. Ο άλλος ευτραφής κύριος περιμένει υπομονετικά, όπως κι εγώ τη μαγική στιγμή του ηλιοβασιλέματος, για να απολαύσει την πανδαισία χρωμάτων σε συνδυασμό με την ηρεμία της θάλασσας. Τύφλα να'χει η Οία! Αλληλοκοιταζόμαστε χαμογελώντας αντί καληνύχτας και έπειτα αποχωρούμε! Βραδάκι και το κολύμπι άνοιξε την όρεξη! Ουζομεζέδες, φρεσκότατο ψαράκι ή εναλλακτικά άψογα ψημένα, ζουμερά κρεατικά θα μας ικανοποιήσουν! Ένα ποτάκι με θέα τη φωτισμένη Θεσσαλονίκη, τόσο κοντά και συνάμα τόσο μακριά, είναι must! Πιθανό να συναντήσουμε κάποιο φίλο μας από την πόλη, αφού όλοι...μετακομίζουν το βράδυ στην περιοχή για μια δροσερή έξοδο. Έτσι, θα μείνουμε ενημερωμένοι και με τα δρώμενα του άστεως!! Ακόμη κι αν δε βγούμε, έξω, το μπαλκόνι μας με κεριά και μουσικούλα "γίνεται νησί", όπως λέει και ο Κότσιρας! Τελικά, η ζωή εδώ έχει άλλη γεύση. Από τα πρωινά ψώνια, όπου χαιρετάς την κοπέλα στο φούρνο, στα ψιλικά, στο σουπερμάρκετ μέχρι τη στιγμή που θα αποσυρθείς στα ενδότερα και πάλι θα ακούς κάποιες αποσπασματικές κουβέντες από τον εξαερισμό του...μπάνιου ή την αγριοφωνάρα του Παντελή, που έχει συνεχή ξεσπάσματα θυμού, όλα είναι "ορίτζιναλ" και θυμίζουν παλιότερες εποχές, όπου επικοινωνούσαμε ουσιαστικά και όχι ηλεκτρονικά-νοητά. Έχει και άλλους ρυθμούς. Το μαρτυρούν οι ράθυμοι επίδοξοι ψαράδες στην προκυμαία, που ομοιάζουν με τους γέρους, που παίζουν με τους φελλούς στη διαφήμιση του Jack Daniels ή οι περιορισμένοι ήχοι και ρύποι των αεικίνητων οχημάτων! Σύντομα, θα βρίσκομαι πίσω στη Θεσσαλονίκη. Θα μεταλλαχθώ από Γιάννη σε ένα γρανάζι της χαώδους και απρόσωπης αστικής μάζας μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Ποιος ξέρει; Ίσως ζήσω τέτοια σκηνικά στην τηλεόραση, σε σειρές, όπως η "Πολυκατοικία". Το σίγουρο είναι, ότι όσα ζω τώρα στην Περαία είναι το reality της εν λόγω σειράς σε summer edition! Εις το επανειδείν, λοιπόν!!

ΣΤΟΠ ΚΑΡΕ 6 "ο διάβολος μέσα του"!

Ο υδράργυρος ανέβηκε στα ύψη για τα καλά και για το λόγο αυτό η θεματολογία θα είναι δεόντως ανάλαφρη, όπως οφείλει να είναι και η διατροφή μας (λέμε τώρα)!

Ο αναγκαστικός ανεφοδιασμός του σπιτιού με τρόφιμα και απορρυπαντικά με έφερε σε σούπερ μάρκετ γνωστής αλυσίδας στη Λεωφόρο Στρατού στη Θεσσαλονίκη. Ενώ γέμιζα το καλάθι με τα απαραίτητα, αλλά και τα "έκτακτα", ως συνηθίζεται, καλούδια έμεινα άφωνος στη θέα του ψυγείου, το οποίο ήταν τοποθετημένο σε περίοπτη θέση μέσα στο κατάστημα. Τι το περίεργο, θα αναρωτιέστε δικαιολογημένα; Μια προσεκτικότερη ματιά στη φωτογραφία θα σας λύσει την απορία!Φυσικά, δε με εντυπωσίασε ο πλούτος των γλυκών εδεσμάτων, αν και θα μπορούσα να διαστείλω τις κόρες των οφθαλμών μου και γι'αυτό το λόγο! Οι λαχταριστές λιχουδιές των ζαχαροπλαστείων "Αγαπητός" είχαν πολλούς εκπροσώπους άψογα παρατεταγμένους (τσιζκέικ, τιραμισού, μαρκησία, προφιτερόλ, τσουρέκι, πραλίνες) και μια μικρή...παραφωνία: τσάγια LIPTON LINEA S και μάλιστα και στις τρεις γεύσεις τους!

Αδυνατώ πραγματικά να καταλάβω "τι εννοεί ο ποιητής"! Υποτίθεται, ότι τα προϊόντα στα σούπερ μάρκετ είναι τοποθετημένα με κάποια λογική κατηγοριοποίησης και φυσικά με το "πονηρό" σκεπτικό του δελεασμού του καταναλωτή, ώστε να αγοράσει και κάτι παραπάνω (τα "έκτακτα", που λέγαμε)!! Ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση, τα μηνύματα που εκπέμπονται είναι άκρως αντιφατικά!! Από τη μια γλυκιές "αμαρτίες" μας προκαλούν σα σειρήνες προκειμένου να υποκύψουμε και το καταφέρνουν καλά σε πολλούς από εμάς! Από τη άλλη, τα ομολογουμένως εξαιρετικά για το είδος τους τσάγια LIPTON LINEA S αποτελούν το αντίπαλο δέος, τη "φωνή της συνείδησης", που μας λέει να αντισταθούμε προς τιμή της (δυνητικής;) σωματάρας, για την οποία τόσο παλέψαμε με ανελέητες δίαιτες πρόσφατα και ίσως εξακολουθούμε να προσπαθούμε! Τα συγκεκριμένα χρησιμοποιούνται ενισχυτικά προς την κατεύθυνση αυτή λόγω της αντιοξειδωτικής δράσης των κατεχινών, στις οποίες είναι πλούσια! Ο "άμοιρος" καταναλωτής βρίσκεται, λοιπόν, σε σύγχυση και επιστρατεύεται η δύναμη της θέλησης, για να κάνει ή να αποφύγει το...ατόπημα! Υποψιάζομαι, πάντως, τι θα επιλέγαμε οι περισσότεροι από εμάς!

Όπως και να έχει, το παραπάνω περιστατικό έκανε την ανιαρή μέρα μου ενδιαφέρουσα. Κρατάω στην άκρη την αφέλεια του υπεύθυνου του καταστήματος και μπορώ να σκεφτώ ως μόνη πιθανή δικαιολογία για τη συστέγαση αυτή την έλλειψη χώρου σε άλλα ψυγεία (μπα...)! Μοναδική μου παράκληση είναι να αποκατασταθεί η ισορροπία, γιατί εδώ μιλάμε για καθαρή περίπτωση ενός "διαβόλου" με γλυκιά όψη που κρύβεται μέσα στο ψυγείο. Καθότι η ζέστη μας κατέβαλε και οι αντιστάσεις μας είναι περιορισμένες, ο αγώνας Αγαπητός - LINEA ίσως κρίθηκε ήδη και μάλιστα ενδέχεται να είναι σικέ! Τι λέτε;

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: ΤΑ ΚΟΥΒΑΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΕ...ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΛΙΑ!

Εν μέσω καλοκαιριού θεώρησα σκόπιμο να δώσω ένα σύντομο παρόν. Μη νομίζετε, ότι σας ξέχασα! Η μετακίνησή μου στην Περαία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες είναι μια όαση, που με βοηθάει να ξεφεύγω έστω και για λίγο από το χάος της πόλης και την ιδιαίτερα αποπνικτική στις υψηλές θερμοκρασίες ατμόσφαιρά της. Ωστόσο, ο "προσωπικός μου παράδεισος" πάσχει από κάποιες ελλείψεις. Δεν υπάρχει δείγμα ηλεκτρονικού υπολογιστή εκεί στο σπίτι, ούτε φυσικά ευρυζωνική πρόσβαση στο διαδίκτυο. Κι ενώ το δεύτερο τακτοποιείται εύκολα ελέω συνδρομής δεδομένων στην εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, για το πρώτο πέφτουμε σε ένα μικρό σκόπελο. Ομολογώ, ότι είναι απαράδεκτο ένας λάτρης της τεχνολογίας, όπως εγώ, να μη διαθέτει φορητό υπολογιστή (Laptop ή έστω το πολύ trendy τελευταία netbook). Πέρα από τον οικονομικό παράγοντα ψάχνω συσκευή που να συνδυάζει τις επιδόσεις με τη φορητότητα, ώστε να αποτελέσει τόσο εργαλείο στη δουλειά μου ή τη διασκέδασή μου, όσο και αχώριστο σύντροφο στην επικοινωνία μου με όλους τους αγαπημένους μου αναγνώστες, μπλογκερς, γνωστούς και άγνωστους φίλους. Μετά από εκτενή έρευνα αγοράς εντόπισα λύσεις μάλλον όμως δαπανηρές (το ελαφρύ και δυνατό μηχάνημα είναι αντιστρόφως ανάλογα του κόστους). Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με κάποια έκτακτα έξοδα ανέβαλαν την αγορά υπολογιστή, ελπίζω όχι στο χρονικό ορίζοντα του...άπειρου!!

Έτσι, σας διαβεβαιώνω, ότι ελέγχω καθημερινά το shoutbox και συνομιλώ μαζί σας όντας χαρούμενος με την τακτική παρουσία κάποιων αναγνωστών, όπως π.χ. της Χάιδως ή της Μερόπης, τους οποίους αισθάνομαι τόσο κοντά μου. Για τη δουλειά αυτή αρκεί το κινητό μου τηλέφωνο, αφού ανήκει στα λεγόμενα "έξυπνα" (smartphones). Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και με τις αναρτήσεις, για τις οποίες πρέπει να επισκεφθώ Ίντερνετ καφέ. Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω ιδιαίτερα να κάνω κάποιες πιο "ανάλαφρες" συμβαδίζοντας με την καλοκαιρινή ατμόσφαιρα. Σκοπεύω, επίσης, να τις εστιάσω εν μέρει και σε προτάσεις που θα αφορούν τον τόπο της προσωρινής διαμονής μου (την Περαία δηλαδή και την ευρύτερη περιοχή). Με την πεποίθηση, ότι έχω την κατανόησή σας, σας χαιρετώ για την ώρα και σας εύχομαι να περάσετε πανέμορφες καλοκαιρινές στιγμές, που θα θυμάστε για πολλά χρόνια! Για οποιαδήποτε επικοινωνία, τόσο το πλαίσιο της "κουβεντούλας", όσο και η ηλεκτρονική διεύθυνση του ιστότοπου είναι πάντα στη διάθεσή σας!

Τι με λες τώρα; 6

Η...ΤΕΝΟΡΟΣ!!

Ο ζεστός καιρός προκάλεσε την αθρόα επιδρομή πλήθους κόσμου στις παραλίες. Έτσι, βρέθηκα κι εγώ προχθές στην παραλία της Καλλικράτειας στη Χαλκιδική. Λόγω του κύματος, λίγα άτομα κολυμπούσαν στη θάλασσα. Έτσι, την προσοχή μου απέσπασε άμεσα μία κοπέλα, που εμπνευσμένη από τα παιχνιδίσματα του νερού τραγουδούσε το "my heart will go on" από τον Τιτανικό σε στυλ όπερας!! Το αξιοπερίεργο δεν είναι ωστόσο αυτό!! Η φωνή της ήταν αρκετά καλή, αν και η επιλογή του άσματος εντελώς αταίριαστη με τις κολυμβητικές ιδιότητες των λουομένων (προς Θεού, δε βυθιζόταν κανείς)!! Όλα άρχισαν, όταν ένας εντυπωσιασμένος 60άρης πλησίασε την κοπέλα και έκανε την πλέον αποτυχημένη προσπάθεια στο ελληνικό...σπορ του καμακίου!! Έφταναν μόνο μερικές λέξεις: "Συγχαρητήρια, δεσποινίς!! Έχετε υπέροχη φωνή!! Είστε σωστός τενόρος"!! Η κοπέλα σταμάτησε απότομα το τραγούδι, άλλαξε ύφος, ενδεχομένως και χρώμα, αλλά δεν το ξέρουμε σίγουρα λόγω της αντανάκλασης του ήλιου στο πρόσωπό της και επιδόθηκε με τη σειρά της στο επίσης δημοφιλές ελληνικό...σπορ του βρισίματος χρησιμοποιώντας όλα τα γνωστά...κοσμητικά, που έρχονται στο νου σας!! Ούτε λίγο, ούτε πολύ η χρήση της λέξης "τενόρος" αντί για "σοπράνο" την είχε μάλλον μεταλλάξει στον αείμνηστο Παβαρότι και οπωσδήποτε της άλλαξε φύλο!! Θεώρησε επίσης την γκάφα του κυρίου εσκεμμένη προσπάθεια γελοιοποίησης, αφού μάλλον σκέφτηκε, ότι η ηλικία αυτού δε δικαιολογούσε τέτοια μπερδέματα!! Ο δύστυχος κύριος έγινε σωστό...δελφίνι και κολύμπησε όσο πιο γρήγορα μπορούσε μακριά από την κοπέλα προς την κατεύθυνση της αμμουδιάς αψηφώντας το κύμα, προκειμένου να γλυτώσει περαιτέρω εξάψαλμους πλέον της καλλίφωνης κοπέλας!! Έτσι, επιβεβαιώνεται και πάλι η ρήση: "μερικές φορές είναι καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς"!! Εμείς, ένεκα θάλασσας και επομένως ακαταλληλότητας χώρου για μάσημα, το διασκευάζουμε στο "μερικές φορές είναι καλύτερα να σωπαίνεις εντελώς"!! Άντε, καλό μας καλοκαίρι με γέλιο και πολλά ευχάριστα ενσταντανέ, όπως το συγκεκριμένο!!