Σκέψεις 2

ΠΕΡΙ ΦΙΛΙΑΣ…

 

Συνήθως οι μικρές λέξεις είναι αυτές που κρύβουν τα μεγάλα νοήματα και είναι πιο συνθέτες στην κατανόησή τους. Αυτό συμβαίνει και με την έννοια της φιλίας. Φυσικά, ένα τέτοιο σύνθετο στοιχείο δεν μπορεί να αναλυθεί σε λίγες γραμμές, αλλά θα σας δώσω τη διάσταση εκείνη, που με «άγγιξε» περισσότερο τον τελευταίο καιρό και δεν είναι άλλη από εκείνη της διαχρονικότητας. Έχω πλέον βεβαιωθεί, ότι η φιλία είναι σαν το παλιό κρασί, δηλαδή γίνεται όλο και καλύτερη με το πέρασμα του χρόνου, δυναμώνει η γεύση που μας αφήνει στην καθημερινότητά μας και την απολαμβάνουμε ως εκλεκτό αγαθό, αρκεί να φροντίσουμε να τη διατηρήσουμε κατά κάποιο τρόπο, για να μην αλλοιωθεί (όπως το κρασί ξινίζει, αν δεν αποθηκευθεί με ορθό τρόπο)…

 

Σίγουρα έχει συμβεί στον καθένα μας να συναντούμε πρόσωπα από το μακρινό ή και κοντινότερο παρελθόν, με όποια διάσταση κι αν θέτουμε στο χρόνο. Αν υπάρχει ο σπόρος της φιλίας ή και της γνωριμίας, θα νιώσουμε τουλάχιστον κάποιο συναίσθημα χαράς για τη συνάντηση σε διαφορετική διαβάθμιση ανάλογα με το χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Ωστόσο, εδώ κάπου θα γίνει και ο διαχωρισμός φιλίας ή γνωριμίας. Συνειρμικά τις επόμενες ώρες ενδεχομένως της χαλάρωσης θα παρελάσουν σειρά αναμνήσεων, που θα ξυπνήσουν εκείνες τις στιγμές – ορόσημα, οι οποίες έκαναν τη διαφορετικά στην πεζή καθημερινότητά μας. Οι σύγχρονες συνθήκες ζωής και οι ταχείς ρυθμοί και απαιτήσεις μας οδηγούν δυστυχώς ολοένα και βαθύτερα στο τέλμα, που διέπεται από τη ρεαλιστική, αλλά και ωμή απαίτηση του «ζω, για να δουλεύω». Οι διαπροσωπικές μας σχέσεις παραγκωνίζονται. Εδώ βρίσκεται η μεγάλη πρόκληση, δηλαδή η συνεχής προσπάθεια διατήρησής τους όσο πιο ζωντανές γίνεται! Βέβαια, δεν έχουμε πάντα το χρόνο να βρεθούμε με τους φίλους μας, έστω και για ένα σύντομο καφέ, που ίσως το πίναμε μόνοι μας. Ακόμη και σ’αυτήν την περίπτωση, μπορούμε με ένα τηλεφώνημα ή έστω μήνυμα να δώσουμε το παρόν, να δημιουργήσουμε μια συνεχή ροή απλής κουβέντας και σκέψεων ή έκφρασης συναισθημάτων ή προβλημάτων μας. Αν είμαστε τυπικοί, σε αυτή τη διαδικασία, θα εκπλαγούμε από τα οφέλη, που θα αποκομίσουμε!! Πέραν του ευνόητου συναισθήματος ασφάλειας, ότι κάποιος είναι πάντα δίπλα μας, θα έχουμε τη δυνατότητα να ολοκληρωθούμε ως άνθρωποι ή και να βρούμε απαντήσεις σε θέματα, που μας βασάνιζαν καιρό και δεν μπορούσαμε να τα δούμε σφαιρικά μόνο με τη δική μας σκέψη. Επιπλέον, με τον καιρό, θα περάσουμε σε μια διαδικασία αυτόματου ξεκαθαρίσματος, όπου θα βάλουμε ή θα αφαιρέσουμε τα εισαγωγικά από τις λέξεις φίλος-φίλη και θα τις υπογραμμίσουμε ή όχι. Οι σχέσεις μας θα περάσουν σ’ένα ανώτερο ποιοτικό επίπεδο, που δεν μπορεί παρά να χρωματίσει και να βελτιώσει την ανιαρή ίσως ζωή μας! Το άλλο αξιοθαύμαστο στοιχείο είναι η διαπίστωση, ότι άτομα που, είτε τα είχαμε γνωρίσει λίγο και περιστασιακά στο παρελθόν, είτε δεν τα ξεχωρίσαμε τότε δεόντως, αποδεικνύονται πραγματικός θησαυρός, που περίμενε να τον ανακαλύψουμε!! Πολλές φορές μπορεί να μας σταθούν πολύ καλύτερα σε σχέση με άλλα, τα οποία, ενώ θεωρούνταν φίλοι μας, τελικά αποδεικνύονται πιο υποκριτικά και ίσως και με συμφεροντολογική διάθεση. Πόσες φόρες δεν απογοητευθήκαμε από την εκμετάλλευση στιγμών αδυναμίας μας από «φίλους», οι οποίοι, όχι μόνο δε βοηθούν, έστω ως ακροατές, αλλά μας παραγκωνίζουν ή μας ειρωνεύονται?

 

Κλείνω το σχολιασμό μου με μια διευκρίνιση για τα παραπάνω. Απαραίτητος καταλύτης θα είναι πάντα η δική μας ανεπηρέαστη, αλλά και αντικειμενική κρίση, χωρίς βεβιασμένα συμπέρασμα και με συχνούς μηχανισμούς ελέγχου, αλλά και αυτοελέγχου. Εξάλλου, μην ξεχνάμε, ότι σε κάθε σχέση, πόσο μάλλον στη φιλία δεν έχουμε μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις. Η τήρηση των τελευταίων θα μας κάνει υπεύθυνα άτομα, που πάνω απ’όλα σέβονται τον εαυτό τους και προσπαθούν πραγματικά για να γίνει αυτή η κοινωνία καλύτερη!! Ναι, υπάρχει ελπίδα!! Τέλος, αξίζει ν’αναφέρω, ότι όλα τα παραπάνω γράφτηκαν με αφορμή δύο πρόσφατες εξόδους για καφέ με αγαπημένες φίλες από τα παλιά και εύχομαι συχνές παρουσίες και στο μέλλον!! Ξέρουν εκείνες!! Σίγουρα κάτι εισέπραξαν!!