Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

ΣΚΕΨΕΙΣ 4


ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ

 

Πλησιάζει  η 14η Φεβρουαρίου, η γιορτή του αγίου Βαλεντίνου (μεγάλη η χάρη του!) και οι απανταχού ερωτευμένοι βιώνουν την απόλυτη αγάπη!! Τι συμβαίνει, όμως, πραγματικά; Θα πρέπει να παραδεχθούμε, ότι η συγκεκριμένη γιορτή αποτελεί ένα κατασκεύασμα τόνωσης της οικονομίας μέσα από τον τζίρο μιας αλυσίδας καταστημάτων και υπηρεσιών. Είδη δώρων, ζαχαροπλαστεία, ανθοπωλεία, εστιατόρια, μπαρ, ξενοδοχεία και πολλές ακόμη επιχειρήσεις περιμένουν τον άγιο να κάνει το θαύμα του και προσδοκούν να ξελασπώσουν αρκετά διαστήματα…αφραγκίας!! Η καθιέρωσή της ως γιορτή των ερωτευμένων είναι εντελώς άστοχη, για τον απλούστατο λόγο, ότι ο έρωτας γιορτάζει καθημερινά και δεν πρέπει να συγχέεται με επετείους, ονομαστικές γιορτές ή γενέθλια!! Είναι ένα συνεχές δούναι – λαβείν συναισθημάτων, το οποίο δεν μπορεί να μπει σε στεγανά,  ούτε φυσικά να προγραμματιστεί ως διακόπτης!! Πρόκειται για κάτι αντίστοιχο με τη λανθασμένη ταύτιση των Χριστουγέννων ως μοναδικών ημερών αγάπης. Ίσως το μόνο που θα έπρεπε να κρατήσουμε είναι η ατμόσφαιρα της συγκεκριμένης μέρας, που διέπεται από έναν ρομαντισμό (καρδιές, ραβασάκια, το φως των κεριών, όμορφα λόγια και τόσα άλλα στοιχεία, τα οποία βυθίζονται υπό το βάρος της πεζής καθημερινότητας). Ωστόσο, οι υπερβολικές συμπεριφορές της ημέρας δικαιολογούνται μόνο ως ένα βαθμό, αφού μετά μπορούν να εκληφθούν άνετα ως πράξεις υποκρισίας από τους πιο καχύποπτους ή απλά τους δικαιολογημένα και μη ανασφαλείς ( οι πρώτοι είναι αυτοί που «κάηκαν στο χυλό, οπότε φυσάνε και το γιαούρτι»….) !! Κατά την ταπεινή μου γνώμη, που έχω μια αίσθηση ότι βρίσκει σύμφωνους πολλούς, η επιτυχία της έκφρασης του έρωτά μας είναι σαφώς μεγαλύτερη, αν κάνουμε τις ίδιες ενέργειες όλη την υπόλοιπη χρονιά και φυσικά όχι περιστασιακά ή προγραμματισμένα!! Ο σύντροφός μας έχει ασφαλώς την ανάγκη να εισπράξει την εικόνα του συναισθηματικού μας κόσμου στον βαθμό που τον αφορά πολλές φορές μέσα στο χρόνο. Θα ήταν ανόητο να περιμένουμε τη 14η Φεβρουαρίου για το σκοπό αυτό!!  Αυτή είναι απλά η μία όψη του νομίσματος. Και οι υπόλοιποι; Οι μη ερωτευμένοι, οι πρόσφατα χωρισμένοι και άρα πληγωμένοι, τα «μπακούρια»; Πώς αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι τη συγκεκριμένη μέρα;  Ποιος είναι ο δικός τους άγιος;  Αρκεί να έρθουμε μόνο για μια στιγμή στη θέση τους, για να διαπιστώσουμε, ότι το λιγότερο κακό συναίσθημα που τους διέπει κατά τη γιορτή του αγίου Βαλεντίνου είναι η άσχημη διάθεση και μια αμηχανία αντικρίζοντας θερμόαιμα ζευγάρια, που δηλώνουν περίτρανα τον έρωτά τους προς πάσα κατεύθυνση!! Βέβαια, κάποια σαΐνια του μάρκετινγκ διοργανώνουν πάρτυ και γι’αυτές τις κατηγορίες ατόμων, ώστε να εξασφαλίσουν τις μέγιστες δυνατές οικονομικές απολαβές «βγάζοντας από τη μύγα ξύγκι»!! Μήπως ένας άγιος θα βοηθούσε στην επίλυση της οικονομικής κρίσης; Μπα, σε καθημερινή βάση θα χανόταν στο πλήθος των προβλημάτων διαβίωσης και των οικονομικών αδιεξόδων, που σκοτώνουν πολλές φορές τον έρωτα!! Μάλιστα, ακόμα και τα δώρα ελέω της γιορτής περιορίστηκαν ως προς τη χρηματική τους αξία προς απογοήτευση μάλλον κάποιων κυριών και φυσικά των…κοσμηματοπωλών!! Τώρα πλέον, μετράει η χειρονομία!! Συμπερασματικά, δύο τρόπους έχουμε στη διάθεσή μας, ώστε να ωφεληθούμε από τη γιορτή του αγίου Βαλεντίνου: είτε παθητικά, αδιαφορώντας πλήρως για τη δεδομένη μέρα, αλλά ίσως εκδηλώνοντας μια εξωστρέφεια τον υπόλοιπο χρόνο , είτε ενεργητικά  βλέποντας τη γιορτή ως μια αφορμή για μια πιο ιδιαίτερη έξοδο με το σύντροφό μας με λίγες κόκκινες πινελιές ρομαντζάδας!! Τότε και μόνο τότε θα έχουμε «εκμεταλλευτεί» αυτόν τον άγιο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κι όχι εκείνος εμάς!! Άντε και του χρόνου!!

11 σχόλια:

Σωτήρης 11 Φεβρουαρίου 2009 στις 11:47 μ.μ.  

Το εύστοχο άρθρο σου μου θύμισε μια εκπομπή με τον συγγραφέα Χωμενίδη, όπου αντίστοιχα αναφερόταν στα Ελληνικά τραγούδια που γράφονται και παίζονται από τους σταθμούς κατά κόρον. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών, ερωτιάρικα, "καψουρικα" κλπ

Αναρωτιόταν αν δεν γράφονται τραγούδια για κάποια εμπειρία μη ερωτική, για τον ήλιο για για.

Δηλαδή με λίγα λόγια, δεν είναι υποχρεωμένοι όλοι μονίμως να είναι ή να φαίνονται ερωτευμένοι και να σιγομουρμουράνε γλυκές ερωτικές μπαλάντες όλη την ώρα...Πόσο μάλλον μια φορά το χρόνο.

Jiannis Bonatakis 12 Φεβρουαρίου 2009 στις 3:20 π.μ.  

ολα λογικα αυτα και ισως αυτονοητα. δεν τα λες λαθος, ομως να προσθεσω κατι...Υπαρχουν καποιες πλευρες οι οποιες δεν αναφερθηκαν. πρωτα πολλα παντα ξαχνουμε λογο για να γλεντησουμε( και παντα καποιοι θα τα οικονομανε απο αυτο). δευτερον για τον οποιοδηποτε, ερωτευμενο ή μη, πικραμενο, μπακουρι ή δεν ξερω και γω τι αλλο υπαρχει η ελπιδα. οτι καποιος θα γυρισει, καποιος θα αγαπησει και τετοια. Σαν τη θρησκεια ετσι και στον ερωτα ελπιζουμε ή γνωριζουμε το ψεμμα. Αλλα παντα θες μια ελπιδα να υπαρχει. Ασχετα αν αυτη η ελπιδα υπαρχει καθε μερα και δεν το βλεπουμε

ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΙΝΑΣ 12 Φεβρουαρίου 2009 στις 9:55 π.μ.  

Για άλλη μια σωστός και ακριβολόγος. Την καλημέρα μου στην ωραία Θεσσαλονίκη και τον ... "παραλιακό" μας Γιάννη.

Σοφία 12 Φεβρουαρίου 2009 στις 1:48 μ.μ.  

Συνήθως δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο για του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι πολύ την πάω τη γιορτή. Μου φτιάχνουν το κέφι όλες αυτές οι καρδούλες! Κι ας είναι πολύ εμπορική... υπάρχει καλύτερη γιορτή από τη γιορτή της αγάπης;

antimanos 12 Φεβρουαρίου 2009 στις 3:05 μ.μ.  

γεια σου λεβέντη μου!
το στόμα σου ή μαλλον το χερι σου να αγιάσει...

D.Angel 12 Φεβρουαρίου 2009 στις 3:42 μ.μ.  

Ο έρωτας περνάει απ το στομάχι και χωρίς μία πως να κάνουμε γιορτή!!!
Μήπως να κάναμε ένα μνημόσυνο καλύτερα;;;Καφέ παξιμαδάκι κλπ που είναι οικονομικά;;;;Φιλιά πολλά

ο δείμος του πολίτη 13 Φεβρουαρίου 2009 στις 1:00 μ.μ.  

Και αυτός όμως ο ίδιος ο έρωτας της γιορτής τούτης έχει σαποκτήσει μία μορφή καθαρά σαρκική. Χωρίς να θέλω να ακουστώ πουριτανός, ακόμα και σε τούτη τη γιορτή με τα μιντιακά πρότυπα όλα μεταφράζονται σε σεξ, υποβιβάζοντας τελικά το νόημα της ίδιας της επικοινωνίας.

ΕΛΛΗΝ VS CHAOS 13 Φεβρουαρίου 2009 στις 5:17 μ.μ.  

http://ellhnkaichaos.blogspot.com/2009/02/blog-post_12.html

iLiAs 14 Φεβρουαρίου 2009 στις 4:27 μ.μ.  

..απλά καλο σαβ/κο :)

..τα υπολοιπα είναι "εμπορικα" :)

zoyzoy 14 Φεβρουαρίου 2009 στις 4:27 μ.μ.  

Πολύ εύστοχο το κείμενό σου όντως η αγάπη δεν θέλει τυμπανοκρουσίες φώτα και λαμπιόνια για να γιορτάσει.Όποιος τη νοιώθει την αισθάνεται θέλει και προσπαθεί με κάθε του πράξη κάθε του κίνηση να πει στον έτερο του ήμισυ ότι τον νοιάζεται τον αγαπά.Αυτό μπορεί να'ναι και ένα απρόσμενο ξαφνικό φιλί χωρίς σοκολατάκια και λουλούδια.
Πίσω απ΄την αγάπη πάλι κρύβονται πολλά αισθήματα όπως ζήλια,εγωισμό,κτητικότητα που κατά βάθος δεν λογίζονται στην αγάπη κιόμως τα καλύπτει.
Καλό ΣΒΚ και ερωτικό!!

jacki 16 Φεβρουαρίου 2009 στις 11:58 π.μ.  

Εντάξει ήρθα αργά για του Βαλεντίνου αλλά.... Παραλιακά; Πλλλλλάκα με κάνεις.. Λιώνω.. ζηλεώ κλπ. Θέλω κι εγώ Θεσσαλονίκη.
Καλημέρα.

  © Blogger template 'Perfection' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP