ΠΡΟΧΕΙΡΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 1

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ

 

Οι τελευταίες μέρες του χρόνου μου προκαλούν μια μελαγχολία. Είναι η ώρα του απολογισμού. Γεγονότα, πράξεις, εκτιμήσεις μπαίνουν στη ζυγαριά, η οποία θα δείξει το ακριβοδίκαιο αποτέλεσμα στη σχέση στόχων – επιτευγμάτων. Μια διαδικασία, που λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο και διακόπτεται από αναλαμπές αναμνήσεων καλών ή κακών, οι οποίες έδωσαν το δικό τους στίγμα τη χρονιά που πέρασε και παράλληλα την έκαναν να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες. Ωστόσο, δεν παρεκκλίνω!! Επιδίδομαι σε μια νοητή σημείωση των θετικών και αρνητικών στοιχείων. Βαθειά μέσα μου ελπίζω, πως το πρόσημο της εξίσωσης θα είναι θετικό, πως ό,τι κι αν πέρασα είχε ένα αίσιο τέλος και άξιζε τον κόπο!! Σε αντίθετη περίπτωση, ίσως προσωρινά κρύβομαι πίσω από δικαιολογίες ανυπέρβλητων εμποδίων – αναποδιών, όταν διαπιστώνω, ότι πάλι δεν έφτασα στο επιθυμητό σημείο. Μια διαδικασία ψυχοφθόρα και οδυνηρή, αλλά άκρως απαραίτητη, αφού θα αποτελέσει τη βάση για τη χάραξη της πορείας την καινούργια χρονιά. Προς στιγμή νιώθω, ότι πνίγομαι, με κυριεύει ένα άγχος, που βασανιστικά ξυπνάει μια πρόσκαιρη, ευτυχώς, τάση ηττοπάθειας. Τελικά τι κατάφερα φέτος? Μήπως λίγο-πολύ σκέφτομαι και κάνω τα ίδια πράγματα κάθε χρόνο? Μήπως η πορεία της ζωής μου μοιάζει σαν τρέξιμο σε διάδρομο γυμναστικής, όπου τρέχω, αλλά στην ουσία δεν προχωράω? Ας είμαι ψύχραιμος! Η ζωή είναι ένα συνεχές αλισβερίσι, όπου δίνεις και παίρνεις, είναι ένα ταξίδι, όπου χαίρεσαι όχι μόνο τον προορισμό, αλλά και τη διαδρομή! Και φυσικά το ανέλπιστο θα την κάνει κατά διαστήματα πιο ενδιαφέρουσα! Ας προσπαθήσω, λοιπόν, να αποκομίσω τα μέγιστα οφέλη από τον απολογισμό. Μέσω αυτού θα γυρίσω σελίδα και ν’ανοίξω ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής μου. Ναι, σίγουρα θα θέσω κάποιους στόχους, που εν μέρει θα είναι ίσως ίδιοι με τους περσινούς, αλλά οπωσδήποτε θα κινούνται στα όρια του ρεαλισμού. Είναι κακό να αεροβατείς και να κινείσαι στη σφαίρα του φανταστικού! Ωστόσο, στο σχεδιασμό σου επιβάλλεται να αφήσεις τον απαραίτητο χώρο για τα όνειρα!! Αυτά θα σε τροφοδοτούν και θα σε κάνουν κάποιες φορές να υπερβάλλεις εαυτόν για να πετύχεις τους στόχους σου. Οι μικρές ώρες, όπου το σκοτάδι καλύπτει τα κακώς κείμενα και η ηρεμία της νύχτας ευνοεί την περισυλλογή είναι η ιδανική στιγμή για τον απολογισμό. Το μυαλό απαλλάσσεται από το στρες και τις έννοιες της μέρας και βρίσκεται σε πλήρη εγρήγορση για οποιαδήποτε πνευματική διαδικασία. Το ρολόι δείχνει περασμένες τρεις και «πιάνω» τον εαυτό μου να βρίσκεται σε υπερένταση. Ο απολογισμός έχει πραγματοποιηθεί και οι στόχοι τέθηκαν, όχι στο χαρτί, αλλά στο μυαλό. Εξάλλου, πρόκειται για μια διεργασία καθαρά προσωπική. Αυτό δεν θα αποτελέσει αφορμή να ξεχάσω, να παραλείψω κάτι από αυτά που σχεδίασα. Αν έκανα κάτι τέτοιο, θα κορόιδευα  εμένα τον ίδιο, πράγμα που θα σήμαινε έλλειψη αυτοεκτίμησης. Στην ουσία υπέγραψα μια συμφωνία για τη βελτίωση της προσωπικότητας και της ποιότητας ζωής μου. Δε θα ήταν χαζό να την αθετήσω? Μένει μόνο μια ευχή: να είμαι γερός και δυνατός, ώστε να ανταποκριθώ στο στόχο μου χωρίς να συναντήσω  αναποδιές, όπως πολύ εύστοχα μου ευχήθηκε η φίλη μου, η Ελένη. Σε τελική ανάλυση, καλώς εχόντων των πραγμάτων, σε ένα χρόνο θα κληθώ να κάνω το νέο απολογισμό! Και η ζωή συνεχίζεται! Και η ζωή είναι ωραία! Βάλτε όποιον επίλογο θέλετε εσείς!!